ماموریت دارت ناسا به طور بالقوه از زمین در برابر سیارک‌های سرکش دفاع کرد

ایتنا - ناسا، برای تست قابلیت دارت، یک سیارک نزدیک به زمین به نام دیمورفوس را، که خودش به دور یک سیارک بزرگتر به نام دیدیموس می‌چرخد، هدف قرار داد. نه ماه پس از اینکه ناسا برخوردکننده DART را به مسیر برخورد با دیمورفوس فرستاد، در 26 سپتامبر 2022 با این سیارک برخورد کرد. تست تغییر مسیر دوگانه سیارک (DART) یک ماموریت آزمایشی است که در نوامبر 2021، برای تعیین اینکه آیا امکان انحراف یک جرم آسمانی با تغییر مدار آن با استفاده از یک برخورد جنبشی وجود دارد یا خیر، به فضا پرتاب شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

به بیان ساده می‌توان گفت که این به معنای برخورد با یک شهابسنگ یا سیارک در حال حرکت در مدارش با نیروی کافی به منظور تغییر مسیر و دور کردن آن از مسیر اصلیش است.
 
به گزارش ایتنا و به نقل از اسلش‌گیر، ناسا برای نشان دادن این موضوع یک سیارک نزدیک به زمین به نام دیمورفوس را، که خودش به دور یک سیارک بزرگتر به نام دیدیموس می‌چرخد، هدف قرار داد. نه ماه پس از اینکه ناسا برخوردکننده DART را به مسیر برخورد با دیمورفوس فرستاد، در 26 سپتامبر 2022 با این سیارک برخورد کرد.

داده‌های اولیه از این برخورد امیدوارکننده به نظر می‌رسند، و ناسا بقایای ناشی از این ضربه را در فاصله 6000 مایلی این سیارک شناسایی کرد. کمی بیش از دو هفته زمان برد تا دانشمندان ناسا نتایج این برخورد را تجزیه و تحلیل کنند، و در 11 اکتبر 2022 مأموریت DART را موفقیت‌آمیز اعلام کردند.
 
مشاهدات ناسا نشان داد که ضربه برخوردکننده DART مدار دیمورفوس را 32 دقیقه تغییر داده است. با توجه به اینکه ناسا برای اعلام موفقیت آمیز بودن این ماموریت تنها به تغییر زمان مداری 73 ثانیه نیاز داشت، این تغییر نیم ساعته در زمان مداری سیارک تایید بر موفقیت آن است.

پس از موفقیت ماموریت، بیل نلسون، مدیر ناسا، مأموریت DART را نقطه عطفی برای دفاع سیاره‌ای دانست. ناسا همچنین تصریح کرد که هدف این مأموریت صرفاً آزمایشی بوده و این سیارک‌ها - دیمورفوس و دیدیموس - هیچ خطری برای زمین قبل یا بعد از این برخورد نداشته‌اند.
 

منبع: ايتنا

کلیدواژه: ماموریت دارت ناسا شهاب سنگ زمین یک سیارک

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.itna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ايتنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۲۰۲۸۹۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

برخورد ۲ شراره خورشیدی قوی به زمین

شراره‌های خورشیدی فوران‌های بزرگ تابش الکترومغناطیسی خورشید هستند که از چند دقیقه تا چند ساعت طول می‌کشند و به تازگی ۲ شراره خورشیدی بسیار قدرتمند از خورشید به سمت منطقه اقیانوس آرام زمین رهسپار شده‌اند.

به گزارش ایسنا، منطقه لکه خورشیدی موسوم به AR۳۶۶۳ دو شراره خورشیدی قدرتمند را در عرض تنها شش ساعت از یکدیگر شلیک کرد.

به نقل از اسپیس، اولین فوران در شب ۲ مه رخ داد، زمانی که خورشید شراره خورشیدی کلاس X خود را آزاد کرد که قوی‌ترین دسته از شراره‌ها است، باعث خاموشی امواج کوتاه رادیویی در سراسر استرالیا، ژاپن و بخش بزرگی از چین شد.

فوران بعدی در صبح روز ۳ مه رخ داد، زمانی که خورشید یک شراره خورشیدی کلاس M را شلیک کرد که دومین دسته در قدرتمندترین شراره‌هاست.

کیت استرانگ فیزیکدان خورشیدی در حساب کاربری خود در شبکه ایکس نوشت: یک شراره در کلاس X! منطقه لکه خورشیدی AR۳۶۶۳ به تازگی یک شراره X۱.۷ تولید کرده است که یازدهمین شراره بزرگ تاکنون در این چرخه خورشیدی است. این یک شراره تکانشی بود که در مجموع حدود ۲۵ دقیقه طول کشید.

منطقه AR۳۶۶۳ یک منطقه میزبان لکه‌های خورشیدی است که به تازگی ظاهر شده است و کشف شده که دو شراره قدرتمند را در یک فاصله کوتاه شلیک می‌کند.

شراره‌های خورشیدی فوران‌های بزرگ تابش الکترومغناطیسی خورشید هستند که از چند دقیقه تا چند ساعت طول می‌کشند. این طغیان ناگهانی انرژی الکترومغناطیسی با سرعت نور حرکت می‌کند، بنابراین اثر آن بر سمت روز زمین و بر جو بیرونی آن قابل مشاهده است.

شراره خورشیدی از انفجار بزرگ در جو خورشید به وجود می‌آید و باعث آزاد شدن انرژی در حد یک‌ ششم انرژی خروجی از سطح خورشید در هر دقیقه می‌شود. این پدیده در سایر ستارگان هم دیده می‌شود که به آنها نیز «شراره ستاره‌ای» گفته می‌شود. شراره خورشیدی کلیه لایه‌های سطح خورشید شامل شیدسپهر، تاج خورشیدی و فام‌سپهر را تحت تأثیر قرار می‌دهد و باعث گرم شدن پلاسما تا چندین میلیون درجه کلوین می‌شود. همچنین باعث سرعت گرفتن الکترون‌ها، پروتون‌ها و یون‌های سنگین تا نزدیکی سرعت نور می‌شود. همچنین اشعه‌ای را تولید می‌کند و لایه‌های الکترومغناطیس را ایجاد می‌کند که شامل کلیه امواج الکترومغناطیس از امواج رادیویی تا اشعه گاما است. شراره‌ها خود را از آزادسازی انرژی مغناطیسی ذخیره‌شده در تاج خورشیدی تغذیه می‌کنند.

لکه انفجاری خورشیدی رو به زمین

در زمان هر دو فوران، لکه انفجاری خورشید رو به زمین بود و یک پرتاب جرم تاجی(CME) می‌توانست حداقل یکی از این شراره‌های خورشیدی را همراهی کند. پرتاب جرم تاجی یک دفع بزرگ پلاسما و میدان مغناطیسی است.

خروج جرم از تاج خورشیدی فورانِ پرجرم از باد خورشیدی و افزایش میدان‌های مغناطیسی است که از تاج خورشید بیرون می‌آید و در فضا منتشر می‌شود. خروج جرم از تاج خورشیدی معمولاً با دیگر پدیده‌های خورشیدی مانند شراره خورشیدی همراه است. این پدیده از مناطق فعال خورشید مانند لکه‌های گروهی خورشید برمی‌خیزد و در بیشینه، روزانه سه بار فوران جرم از تاج خورشید در قالب باد خورشیدی در فضا منتشر می‌شود که سرعت مافوق صوت معادل ۲۵۰ تا ۷۰۰ کیلومتر بر ثانیه دارند و این مقدار در کمینه به یک خروج در هر پنج روز می‌رسد.

بر اساس گزارش پایگاه Spaceweather، اندکی پس از شلیک شراره کلاس X، نیروی هوایی ایالات متحده یک انفجار رادیویی خورشیدی نوع ۲ را گزارش کرد که نوعی سیگنال رادیویی طبیعی منتشر شده توسط گاز لبه جلویی یک پرتاب جرم تاجی است.

نرخ رانش داخل این انفجار نشان دهنده سرعت پرتاب ۹۶۰ کیلومتر بر ثانیه‌ای است. تصاویر تاج نگاری SOHO از آن زمان وجود پرتاب جرم تاجی را تایید کرده است. بخش اعظم آن از شمال سیاره ما عبور خواهد کرد و جناح جنوبی آن در اواخر امروز(۵ مه) یک ضربه چشمگیر به زمین وارد می‌کند.

پرتاب جرم تاجی می‌تواند ارتباطات را مختل کند

یک پرتاب جرم تاجی هدایت شده به سمت زمین می‌تواند شبکه‌های برق، شبکه‌های مخابراتی و ماهواره‌ها را مختل کند و فضانوردان را در معرض دوزهای خطرناک تشعشع قرار دهد.

با این حال، ناظران آسمان از آنها استقبال می‌کنند، چرا که می‌توانند طوفان‌های ژئومغناطیسی را برانگیزند که به نوبه خود نمایش‌هایی بی‌نظیر در قالب شفق قطبی را ارائه می‌دهند.

هنگامی که یک شراره خورشیدی به اندازه کافی قوی شلیک شود، یونیزاسیون در لایه‌های پایین‌تر و متراکم‌تر یونوسفر اتفاق می‌افتد. امواج رادیویی که با الکترون‌ها در این لایه تعامل دارند، به دلیل برخوردهای مکرر که در محیط چگالی بالاتر یونوسفر رخ می‌دهد، انرژی خود را از دست می‌دهند و شفق قطبی را پدید می‌آورند.

انتهای پیام